“Ik verzamel altijd groepen mensen om mij heen. Ik hou van mensen. Ik heb nog steeds een groep vrienden van de middelbareschooltijd, en van mij studietijd, en van mijn roeivereniging, en van de verschillende vrijwilligersbaantjes die ik heb gehad. Contact houden en mensen met elkaar verbinden past bij wie ik ben”.
Leora zit meteen op haar praatstoel als we elkaar treffen in OPEN. Op een plek waar wij ook beiden graag komen. Ik heb zelf die dag vrienden uit Brussel op bezoek en die heb ik meegenomen. Nog een stukje Delft laten zien. Zij kijken met een open mond rond, wat een bijzondere plek is OPEN. Ze snappen het helemaal waarom ik hier vaker kom om te werken, of om een interview af te nemen, zoals nu.
Waar komt je sociale behoefte vandaan, Leora?
Sociale contacten geven mij energie, ze zijn onmisbaar voor mij. Mijn vriendenkring is ook heel belangrijk voor mij, maar dat niet alleen. Maatschappelijk geëngageerd zijn ook. Ik ben geboren en getogen in Zeist en toen ik in Nijmegen sociologie ging studeren ging ik behalve veel om met studie- en roeigenootjes, ook vrijwilligerswerk doen. Het was zo bijzonder om taalondersteuning te geven aan Somalische kinderen, dat ik daarna altijd vrijwilligerswerk ben blijven doen. Later heb ik bijvoorbeeld meegewerkt aan een project van de Academie van de Stad in Utrecht, waar studenten ingezet werden voor maatschappelijk relevante vraagstukken. Door dit werk kom je niet alleen veel mensen tegen en bouw je een netwerk, maar je draagt echt wel iets bij. Ik krijg veel voldoening uit iemand helpen en een bijdrage leveren aan de maatschappij.
En hoe kwam je in Delft terecht?
Door mijn vriendje. We hebben elkaar via Tinder ontmoet. Het is grappig, de eerste keer dat ik bij hem op bezoek kwam in Delft, stapte ik op Delft-Zuid uit. Ik zag alleen die diverse en moderne wijk en niks van de oude binnenstad. De eerste keer dan ik naar de binnenstad fietste vond ik al die bruggen pittig om steeds eroverheen te fietsen. Ik ontdekte de stad, heel schattig en gezellig. De relatie werd serieus en wij zijn hier gaan samenwonen.
Voelde je er meteen thuis in Delft?
Nee, ik had heel veel moeite me hier thuis te voelen. Ik miste mijn vrienden en sociaal netwerk die ik al elders had opgebouwd. Hier had ik geen leeftijdsgenootjes om samen mee op te trekken en ik kon geen aansluiting vinden bij de TU studenten. Mijn vriend had zijn eigen vriendengroep, wat leuk was, maar ik had niks van mijzelf. Ik voelde me heel verloren en het hielp ook niet dat mijn eerste baan niet lekker liep. Het was mijn vriend die langs het mozaïekproject van DelftMama op Achterom fietsen en dacht: dat is iets voor Leora. Hij verraste me door me mee te nemen naar de officiële opening daarvan. Ik vond de chille vibe van die dag zo fijn, geweldig om te zien hoeveel mensen daaraan meegedaan hebben. De maatschappelijke betrokkenheid was groot, dat was wat ik wilde. Ik werd er zelfs emotioneel van.
En terwijl Leora dat zegt, springen de tranen haar in de ogen. Ze veegt ze weg en lacht, maar ik ben toch heel benieuwd hoe het komt dat dit haar nog steeds zo raakt.
Ik ben een verbinder, ik wil mijn steentjes bijdragen, ik wil deel uitmaken van een gemeenschap. Het heeft echt lang geduurd voordat ik mijn weg hier in Delft wist te vinden. En moet je nagaan, ik ben gewoon Nederlands, spreek de taal, weet hoe alles werkt, maar toch. Het is moeilijk om ergens opnieuw te beginnen. Het openingsfeest van dat mozaïek op Achterom betekent veel voor mij. Ik zag al die mensen, velen met een buitenlands achtergrond die hier wortels aan het schieten waren en ik voelde me met ze verbonden. Ik voelde voor het eerst dat ik deel uit wil maken uit deze gemeenschap, dat ik Delft mijn thuis wil laten worden. Toen ik solliciteerde voor trainee bij Gemeente Delft heb ik zelfs een filmpje gemaakt door te filmen bij de verschillende mozaïeken in de stad. En sindsdien heb ik niet alleen heel leuk werk, maar ik voel me ook verbonden met de stad.
Uit alles wat je zegt klinkt passie en bevlogenheid. Hoe ben je betrokken geraakt bij het Keramieken Kaart project?
Ik heb regelmatig deelgenomen aan mozaïekworkshops van Nan en toen ze vertelde over de Keramieken Kaart wist ik meteen dat ik het wilde steunen. Het voelt ook al thuiskomen om hierbij betrokken te zijn en ja, ik word daar sentimenteel van. Emotie in wat ik doe en waar ik voor sta, dat is een beetje de rode draad in mijn leven. Niks zonder passie. Ik werk bij gemeente Delft, ik heb al passie voor de stad. Met de Keramieken Kaart kan ik ook echt iets tastbaars voor de stad maken.
Wat maakt de Keramieken Kaart zo bijzonder?
Het is natuurlijk een uniek project, een oude kaart vol van historie, keramieken huisjes en mozaïek waar iedereen van gaat genieten. Maar waar ik het meest blij van word zijn de mensen die meedoen, van de deelnemers aan de workshops tot aan het bestuur. En alles aangedreven door Colja’s expertise voor keramiek en Nan haar inspirerende leiderschap en aandacht voor het project. We maken samen een stukje geschiedenis van Delft en iedereen die er een steentje aan wilt bijdragen is van harte welkom.